İnsan ne ile yaşar?

Günlerdir hepimizi karanlık düşüncelere gömen, uykularımızı kaçıran, algımızı zorlayan çocuk istismarı gerçeğiyle yatıp kalkıyoruz.

Gücümüzün, sesimizin yettiğince tepkimizi göstermeye çalışıyoruz.

Bunu yapan bir “insan”

Allah’ın en güzel surette yarattığı ve O’nun güzel isimlerine mazhar olabilecek kabiliyete sahip, yaratılmışların en şereflisinden bahsediyoruz.

Geçenlerde bir habere denk geldim, elektrik tellerinde ki bir kuşu kurtarmaya çalışan bir çoban,

Kuşu kurtarmak pahasına ellerinden olan yürekli çoban.

Yine olsa yine yaparım diyecek kadar da asil.

Bunu yapan da insan.

Bir tarafta düşüncelerimin yakınına yaklaştıramadığım, kelimelerin dahi müsade etmediği bir vahşete sebep olurken,

bir tarafta da bir canlıyı yaşatabilmek için ellerini kaybetmeye razı oluyor.

Nasıl olur peki?

Aklima okuduğum bir kitap geliyor; İnsan ne ile yaşar?

Tolstoy ‘un sade ve basit anlatımı sayesinde hemen bitirdiğim fakat üzerine düşünme kısmının uzun sürdüğü bir kitap.

Hakikaten, biz insanlar ne ile yaşıyoruz?

Aşk?

Güven?

Para?

Umut?

Vicdan?

İnsanın ne ile yaşayacağına dair bir çok cevap verebiliriz belki ama ne olmadan yaşayamayacağının ben de ki cevabı :

Aidiyet duygusu.

Acziyetini, eksikliğini gören, çıkamam dediğin kuyulardan çıkmana yardımcı olan mutlak kudret sahibi o Metafizik Güç ve Bütün’e ait olma duygusu.

“Ait olduğun yeri bilirsen kendini tanımlayabilir, merakını tatmin eder, güveni, aşkı, umudu yaşayabilirsin.

İçin yanar, küllerinden yeniden doğarsın.

Çünkü bilirsin yangını veren suyunu da hali hazırda bekletir. Mesajını alır, suyuna kavuşursun.

Bunu anlamak için uzaklara gitmeye gerek yok :

“Kalpler ancak Allah’ı anarak huzur bulur” (Ra’d suresi 28. ayet meali)

Herkese insan olmanın gerekliliklerini bilen, anlamlı bir yaşam diliyorum..